Μερικά γεγονότα για την ατμοσφαιρική ρύπανση
- Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) η ατμοσφαιρική ρύπανση σκοτώνει ~7 εκατομμύρια ανθρώπους το χρόνο.
- Σύμφωνα με το Earth Observatory της NASA σημειώνεται σημαντική μείωση των ποσοστών διοξειδίων του αζώτου πάνω από μεγάλο μέρος της Κίνας το μήνα Φεβρουάριο σε σχέση με τον Ιανουάριο (μετά τα μέτρα για τον κορωνοϊό δηλαδή).
- Παρόμοια στοιχεία περί μείωσης ~30% των σωματιδίων PM2,5 το Φεβρουάριο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια στην Κίνα δίνει η υπηρεσία ελέγχου της ατμόσφαιρας Κοπέρνικος στην Ευρώπη.
- Στην Ιταλία παρατηρούνται επίσης χαμηλότερα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης τι τελευταίο διάστημα που έχουν παρθεί σκληρά μέτρα για τον ιό.
- Φεύγουμε λίγο από τα γεγονότα και πάμε στο Νορβηγικό ινστιτούτο κλιματικής έρευνας CICERO, το οποίο υπολογίζει σε 50000-100000 τους θανάτους που θα μπορούσαν να αποφευχθούν στην Κίνα αν τα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης παρέμεναν σε ανάλογα χαμηλά επίπεδα για 1 χρόνο.
- Επιπλέον πάμε και σε συνέντευξη που έδωσε ο François Gemenne, διευθυντής του Hugo Observatory, ερευνητικού κέντρου που μελετά τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των περιβαλλοντικών αλλαγών, της μετανάστευσης ανθρώπων και πολιτικής. Ο άνθρωπος αναρωτιέται γιατί δεν απασχολούν το ίδιο οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται από τη μόλυνση του αέρα ή την κλιματική αλλαγή σε σχέση με τον κορωνοϊό. Παραθέτω τη διατύπωσή του :
What surprises me most is that the measures that we are ready to take to face this coronavirus are much more severe than the measures we would be ready to take to face climate change or atmospheric pollution,”
“I think this is something that should question us: why are we so much more afraid of the coronavirus than we are of climate change or atmospheric pollution or other kinds of threats.
Και έρχεται ο δημοσιογράφος αμέσως να απαντήσει ότι στη μια περίπτωση είναι κάτι αόρατο (invisible), ενώ στην άλλη κάτι χειροπιαστό (palpable).
Η ατμοσφαιρική ρύπανση σκοτώνει εδώ και δεκαετίες
Όχι ότι ένας ιός είναι ακριβώς χειροπιαστός, όμως το νόημα εδώ αφορά ίσως ένα βασικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης που είναι έτοιμη να μπει σε θέση μάχης για μια γνωστή απειλή αλλά όχι για μια ασαφή, αόριστη, σχεδόν άγνωστη απειλή. Θα μπορούσε να είναι γνωσιακό λάθος και παράλληλα τμήμα του εξελικτικού μηχανισμού επιβίωσης που στη σημερινή εποχή δεν εξυπηρετεί όπως στο παρελθόν. Βέβαια το θέμα σίγουρα δεν είναι απλό και έχει πολλές παραμέτρους.
Το Max Planck Institute σε συνεργασία με Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική στη Γερμανία θεωρεί το φαινόμενο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης πανδημία, στην οποία δεν έχουμε δώσει την απαραίτητη προσοχή. Σύμφωνα με την έρευνά τους, η οποία περιέχει πολλά σοβαρά δεδομένα και αξίζει να διαβαστεί, το προσδόκιμο ζωής μειώνεται κατά 3 ολόκληρα χρόνια και 5.500.000 θάνατοι το χρόνο θα μπορούσαν δυνητικά να αποφεύγονται αν κάναμε κάτι.
Ο σκοπός του άρθρου δεν είναι να αμφισβητήσει το παραμικρό από όσα γίνονται για τον κορωνοϊό και την πρόληψη της επιδημίας, περί των οποίων υπάρχει άπλετη & επίσημη συνεχής ενημέρωση. Η αξιολόγηση των προαναφερόμενων επιστημονικών στοιχείων για τον αέρα και το κόστος σε ανθρώπινες ζωές (τα οποία προέρχονται από έγκριτες πηγές) που παρέθεσα ανήκει σε πιο ειδικούς από μένα. Αν όμως ισχύουν, τότε ο προβληματισμός δεν μπορεί παρά να υπάρχει.
Η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι κυρίως ανθρωπογενής και έχει συγκεκριμένη ΓΝΩΣΤΗ προέλευση. Για να αλλάξει κάτι χρειάζεται θαρραλέες αποφάσεις που αγγίζουν σε γιγάντια οικονομικά μεγέθη. Από όλα τα παραπάνω ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Τα νούμερα είναι τεράστια όμως και μιλούν από μόνα τους.
Υ.Γ. Παρόλο που το άρθρο δεν αφορά άμεσα την ψυχική υγεία, η ενίσχυση του προβληματισμού του κοινού για θέματα που αφορούν τον άνθρωπο (ένας διαχρονικός στόχος του γράφοντα) στο πλαίσιο των έκτακτων συνθηκών που έχει επιφέρει η πανδημία του κορωνοϊού, επιτρέπει αυτή τη σχετική απόκλιση.
Σπύρος Καλημέρης Ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής