Χρόνια πολλά με υγεία
Είναι κάτι που με απασχολεί εδώ και καιρό. Όλοι μας όταν το επιβάλλουν οι περιστάσεις να ευχηθούμε σε κάποιον, αναφερόμαστε πρωταρχικά στην «υγεία» του : «Χρόνια πολλά με υγεία», «Να ζήσετε να είστε υγιείς», «Περαστικά» και άλλες παρεμφερείς διατυπώσεις.
Το θέμα είναι ότι αν κάποιος σήμερα στη χώρα που ζούμε χρειάζεται βοήθεια για κάποιο πρόβλημα της υγείας του, σοβαρό ή μη, ποιο είναι το τίμημα για να τη λάβει; Δε θα ήθελα να μπω σε αναλύσεις τι εννοώ, καθώς πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας έχει προσωπική εμπειρία πάνω στο πρόβλημα.
Υπάρχει η περίπτωση αυτός ο κάποιος να μην μπορέσει να βρει βοήθεια πλέον..Υπάρχει η περίπτωση το τίμημα να είναι βαρύτατο οικονομικά. Υπάρχει η περίπτωση το τίμημα να είναι μια φοβερή ψυχική φθορά που θα προκληθεί στον ασθενή και την οικογένειά του λόγω της δυσλειτουργίας, της υποχρηματοδότησης, της υπερπλήρωσης, της γραφειοκρατίας, του κλεισίματος των δημοσίων νοσοκομείων. Υπάρχει το θέμα των συνεχών παλινωδιών στον τρόπο συνταγογράφησης, της μετάθεσης του κόστους των φαρμάκων στον ασφαλισμένο, της έλλειψης φαρμάκων από τα φαρμακεία που συνιστά τεράστια ταλαιπωρία για τους ασθενείς. Υπάρχουν τόσα και τόσα ζητήματα. Το τίμημα συχνά δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις..
Το ευρύτερο ζήτημα είναι ότι ζούμε μια λαίλαπα που έχει το χρήμα ως Θεό και στα πόδια του έχει θυσιάσει τον άνθρωπο και το σημαντικότερο αγαθό που απολαμβάνει, την υγεία του!
Και το ακόμα πιο απογοητευτικό είναι ότι η πλειοψηφία μας συνεχίζει σα να μη συμβαίνει τίποτα..! Καλά τα ΜΜΕ είναι ηλίου φαεινότερο πλέον ότι δεν προβάλλουν τα πραγματικά προβλήματα, αλλά οτιδήποτε μπορεί να αποπροσανατολίσει από αυτά. Όμως οι συνάνθρωποί μας πόσο ασχολούνται με ζητήματα που έχουν πραγματική προτεραιότητα για τον πολίτη, όπως η ψυχική και σωματική υγεία, αλλά και άλλα όπως η φτώχεια, η παιδεία, η δικαιοσύνη, η αξιοκρατία, η δημοκρατία, η γραφειοκρατία, η κοινωνική ασφάλεια, οι εργασιακές συνθήκες του ιδιωτικού τομέα, το περιβάλλον που πλέον αποτελούν πληγές που πυορροούν πολλά χρόνια τώρα με απίστευτες επιπτώσεις. Κάθε μέρα υπάρχουν πολλές σχετικές ειδήσεις που φοβάμαι ότι τις προσπερνάμε ως δεδομένες..
Δεν έχει σημασία τι είπαν οι διάφοροι πολιτικοί που χρόνια τώρα αρμέγουν τον τόπο και τώρα με την αρωγή των δικών τους ΜΜΕ θα ξεγελάσουν το λαό με την κοντή μνήμη για να τους ξαναψηφίσει. Ούτε τι λένε οι δημοσκοπήσεις. Ούτε έχει σημασία το αν η Μενεγάκη τσακώθηκε με την κάθε μια τηλεπαρουσιάστρια. Ούτε αν ο ΟΣΦΠ ξαναπάρει ένα “καθαρό” πρωτάθλημα. Ούτε τι έγινε με τον Πιστόριους. Ούτε η διακοσιοστή πεντηκοστή φορά που διαπραγματεύεται ο Στουρνάρας με την τροικα. Ούτε ο θαυμασμός του Τατσόπουλου για τον Ολάντ. Ούτε τι γίνεται στη Βόρειο Κορέα. Ούτε αν προωθησαμε το νέο «in» βιντεάκι στο you tube, ούτε αν προωθήσαμε το ευρηματικό σχόλιο της ημέρας στο twitter.
Ως πότε θα ασχολούμαστε είτε στις καθημερινές μας συζητήσεις, είτε στα posts στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με θέματα που δεν αφορούν τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μας; Και στην τελική να ασχοληθούμε και με άλλα δε λέω, αλλά γιατί δεν ασχολούμαστε με τα βασικά;
Σπύρος Καλημέρης Ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής
