Κάθε είδους περιβαλλοντική αλλαγή (θετική είτε αρνητική) επιδρώντας στο DNA και άρα στη σύνθεση πρωτεινών, μπορεί δυνητικά να συμβάλλει στην εκδήλωση φαινοτυπικών αλλαγών στο άτομο.
…Μερικές επιγενετικές αλλαγές φαίνεται ότι κληρονομούνται στους απογόνους. Επιπλέον κάποιες φαίνεται ότι είναι αναστρέψιμες. Το πεδίο της έρευνας είναι τεράστιο, μακρύ και υποσχόμενο
Συγκριτικά με το παρελθόν, οι γνώσεις μας σε σχέση με τη βιολογική συνιστώσα των ψυχιατρικών διαταραχών έχουν αυξηθεί. Η θεώρηση των περισσότερων εξ αυτών μέσα από το γενικό πρίσμα των Νευροεπιστημών έχει συμβάλλει ιδιαίτερα σε αυτό. Με τον όρο Νευροεπιστήμες εννοούμε το σύνολο των επιστημών εκείνων που ασχολούνται με τη μελέτη του ΚΝΣ (κεντρικού νευρικού συστήματος) και ιδίως του εγκεφάλου. Κάποιες από αυτές είναι η μοριακή βιολογία,η μοριακή γενετική,η επιγενετική, η γνωσιακή και συμπεριφορική νευροβιολογία,η νευροανατομία, η νευροψυχολογία και άλλες. Στο πλαίσιο αυτό η αλματώδης εξέλιξη της μοριακής γενετικής έχει συμβάλλει τα μέγιστα στη διερεύνηση της κληρονομικότητας διάφορων ψυχιατρικών διαταραχών.
