Στις δυτικοευρωπαικές χώρες και κυρίως στην Αμερική η κατεύθυνση της πολιτικής της υγείας εδώ και πολλά χρόνια εστιάζεται στην έννοια του “cost-effective”. Μετά από διεξαγωγή πλήθους σχετικών ερευνών για τις συνέπειες της αντιμετώπισης των συχνότερων ασθενειών σε κρατικούς και ιδιωτικούς προυπολογισμούς, λαμβάνονται μέτρα,τα οποία πολύ συνοπτικά επικεντρώνονται στην πρόληψη των διαταραχών, άρα στη μείωση της επίπτωσής τους και άρα στην ανάγκη μικρότερων κονδυλίων για την αντιμετώπιση τους.
Στην Ελλάδα βέβαια και δυστυχώς γι’αυτό οι κατευθύνσεις αυτές είναι επιστημονική φαντασία! Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι η “κρίση” η αιτία της ανυπαρξίας τέτοιων πολιτικών, αλλά διαχρονικά φαινόμενα όπως η πολιτική προχειρότητα, η κοντόφθαλμες επιλογές και η διαφθορά. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουν επιβληθεί μεγάλες περικοπές σε όλους τους κλάδους της υγείας, με δραματικά αποτελέσματα τόσο για την αύξηση της εμφάνισης διάφορων διαταραχών, όσο και για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας. Οι τελευταίες σε κάποιες περιπτώσεις έχουν φτάσει σε τόσο χαμηλό επίπεδο που προκαλεί αλγεινή εντύπωση.
Μια απλή αναζήτηση σχετικών δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο και γενικά στα ΜΜΕ είναι αρκετή για να πείσει και τον πιο δύσπιστο για τη σκληρή αυτή πραγματικότητα. Η ψυχική υγεία δε θα μπορούσε να είναι έξω από το φαινόμενο της προκλητικά απαράδεκτης υποχρηματοδότησης.
Η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία (ΕΨΕ) με συγκεκριμένα στοιχεία γνωστοποιεί στα “αρμόδια” υπουργεία το πρόβλημα και τον τρόπο αντιμετώπισης του,όπως φαίνεται στο σχετικό σύνδεσμο.
http://psi-action.blogspot.com/2012/12/blog-post_25.html
Πόσο πιθανό είναι να εισακουστεί !?!