Εισβολή της πανδημίας
Η πανδημία του κορωνοϊού έχει εισβάλλει αναπάντεχα στη ζωή μας εδώ και κάποιες εβδομάδες επιφέροντας πολλές αλλαγές στην κανονικότητά μας όπως την ξέραμε και ως αναμενόμενα και στην ψυχική μας ζωή. Οπωσδήποτε ο αντίκτυπος θα βιωθεί πολύπλευρα και διαφορετικά από το κάθε άτομο ανάλογα με την προσωπικότητα και την ψυχική του συγκρότηση. Αυτό που συμβαίνει γύρω μας είναι πρωτοφανές, ένα πανανθρώπινο υπαρξιακό ταρακούνημα και είμαι της άποψης ότι δε χρειάζεται βιασύνη στην «κατάρτιση» εγχειριδίων αντιμετώπισης γενικής κατανάλωσης.
Πέρα από τις διάφορες αρνητικές επιπτώσεις, θα ήθελα να επισημάνω και μια θετική που ήδη άρχισε να διαφαίνεται σε ορισμένους θεραπευόμενους.
Κάποιοι λοιπόν βιώνουν μείωση του άγχους που είχαν προ της πανδημίας.
Δεν είναι τόσο δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς την αιτία η οποία με λίγα λόγια είναι η παύση που έχει επιβληθεί στην προηγούμενη ρουτίνα της ασταμάτητης υπερδραστηριότητας-υπεραπασχόλησης. Ένας τρόπος ζωής συνειδητά ή ασυνείδητα επιλεγμένος που διέπεται από τις «ανάγκες» που πρέπει να καλύπτει κάποιος συνέχεια και το κυνήγι περισπασμών για να περνά το χρόνο του. Οι περιορισμοί της πανδημίας δίνουν χώρο και χρόνο σε αρκετούς να ξεκουραστούν ψυχικά και σωματικά και να έρθουν σε μεγαλύτερη επαφή με τον εαυτό τους και την οικογένειά τους, την οποία πριν βλέπανε στα πεταχτά λίγο το βράδυ που επέστρεφαν από τη δουλειά.
Δεν είναι και λίγο πράγμα μια τέτοια ανάπαυλα. Πόσο μεγάλη ήταν η συζήτηση πριν την πανδημία για την αύξηση στις διαταραχές άγχους και στην κατάθλιψη τις τελευταίες δεκαετίες. Το ασταμάτητο κυνήγι των υποχρεώσεων, της «επιτυχίας», της κατανάλωσης, του κέρδους, της εξουσίας φέρνει υπερένταση και άγχος και ο εσωτερικός μας «μετρητής» που ψάχνει για συμβατό νόημα στις σύγχρονες συνθήκες φέρνει κατάθλιψη. Όχι ότι αυτά είναι οι μοναδικοί λόγοι, αλλά συμβάλλουν.
Τώρα υπάρχει χρόνος και χώρος
Τώρα υπάρχει χρόνος και χώρος για επανεξέταση, ενατένιση και ενδεχομένως αναδιαμόρφωση. Είμαστε τόσο σίγουροι ότι η προηγούμενη πορεία μας ήταν επιθυμητή και ικανοποιητική; Μήπως περιμένουμε πώς και πώς να περάσει ο κορωνοϊός σα να μην τρέχει τίποτα, ώστε να ξεχυθούμε πάλι στις πρότερες συνθήκες ζωής που τόσο πολύ στερούμαστε;
Σπύρος Καλημέρης Ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής