Ψυχιατρική

Η μελέτη της Joanna Moncrieff που αμφισβητεί τα αντικαταθλιπτικά Μεγάλος ντόρος που δεν περιορίστηκε στην ψυχιατρική κοινότητα, αλλά έλαβε υψηλή δημοσιότητα στις γενικότερες ιατρικές ειδήσεις… Read More »Αντικαταθλιπτικά και κατάθλιψη : μερικές διευκρινίσεις

Τι είναι ανηδονία Η ανηδονία ορίζεται ως η αδυναμία ή η μειωμένη δυνατότητα να νιώθουμε ευχαρίστηση. Αν και η ανηδονία μπορεί να υπάρχει ως χαρακτηριστικό… Read More »Ανηδονία 101

Αξιοσημείωτη είναι η προσδοκία των συγγενών από τους ειδικούς ψυχιάτρους να «πείσουν τον ασθενή να πάει σε γιατρό, να παραδεχθεί το πρόβλημα και να λάβει θεραπεία». Στις περισσότερες περιπτώσεις και πόσο μάλλον στην οξεία φάση της διαταραχής αυτό είναι ανέφικτο. Η ψυχιατρική δεν έχει ικανοποιητική απάντηση ως τώρα στη διαχείριση της έλλειψης εναισθησίας, ούτε οι ψυχίατροι κάποιο μαγικό ραβδάκι που να πείθει. Το ζήτημα είναι ιδιαίτερα ψυχοπιεστικό για όλες τις πλευρές.

Σήμερα η διάγνωση μιας ψυχικής διαταραχής από τον ειδικό ψυχίατρο βασίζεται στα λεγόμενα κατηγορικά ταξινομικά συστήματα. Αυτά είναι κυρίως δύο, το αμερικανικό DSM5 και το ευρωπαϊκό ICD10. Τα συστήματα αυτά είναι κατηγορικά και φαινομενολογικά, δηλαδή διακρίνουν τύπους ψυχικών διαταραχών στη βάση ομάδων κριτηρίων (συμπτωμάτων), οι οποίες και τις προσδιορίζουν. Ο τρόπος αυτός είναι ιδιαίτερα επωφελής γιατί έδωσε και δίνει τη δυνατότητα στους κλινικούς ψυχιάτρους να αναγνωρίζουν, να μελετούν, να επικοινωνούν και εντέλει να θεραπεύουν ανθρώπους με ψυχιατρικά προβλήματα. Επίσης συμβάλλει στην πρακτική διαχείρισή τους από γραφειοκρατικής και ασφαλιστικής πλευράς.

Η πραγματικότητα είναι ότι όλες οι υπάρχουσες προσεγγίσεις στην θεραπεία των ψυχικών διαταραχών μπορεί να είναι αποτελεσματικές, όμως δεν είναι για όλους το ίδιο αποτελεσματικές. Μπορεί να μη γνωρίζουμε επαρκώς τους νευροβιολογικούς μηχανισμούς, όμως γνωρίζουμε ότι οι θεραπείες αποδίδουν σε σημαντικά ποσοστά και αυτό είναι τεράστιο. Τα υπάρχοντα φάρμακα δε λειτουργούν σε όλους και δεν προσφέρουν συνήθως μόνιμη θεραπεία. Όμως λειτουργούν σε πολλούς και μάλιστα αποτελούν σωτήρια θεραπεία για πολλούς.

Το χαρακτηριστικό που διακρίνει τη συγκεκριμένη διάγνωση είναι η σύντομη έναρξη και η μικρή διάρκεια την οποία αδρά προσδιορίζουμε σε λιγότερο από μήνα. Μιλώντας για σύντομη έναρξη εννοούμε την εγκατάσταση κάποιας ψυχωτικής συμπτωματολογίας σε διάστημα περίπου 2 εβδομάδων. Η λειτουργικότητα συνήθως επιδεινώνεται για το διάστημα της διαταραχής.

Αν και δυστυχώς όχι πάντα αδικαιολόγητη, είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολη είναι στις μέρες μας η κριτική προς τους ιατρούς τη στιγμή που με βάση τα στοιχεία αυτά μερίδα των ασθενών επιλέγουν ουσιαστικά να μην ακολουθήσουν τις συνιστώμενες θεραπείες.