Τι είναι η μνήμη
Η μνήμη είναι μια σύνθετη ιδιότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου μέσω της οποίας αποθηκεύουμε και ανακαλούμε πληροφορίες, εμπειρίες, μαθησιακό υλικό. Υπάρχουν διάφορα είδη μνήμης και γενικά με την πρόοδο των νευροεπιστημών αναγνωρίζεται πλέον ότι φέρονται εις πέρας από την πολύπλοκη διασύνδεση αρκετών περιοχών του εγκεφάλου.
Η μνημονική ικανότητα των ανθρώπων δε διατηρείται πάντα στην ίδια κατάσταση. Με το πέρας της ηλικίας είναι φυσιολογικό να μειώνεται (με τη μείωση να γίνεται σταδιακά πιο έκδηλη μετά την ηλικία των 65), όμως επηρεάζεται και σε μικρότερες ηλικίες από διάφορους παράγοντες.
Στο άρθρο αυτό θα αναφέρουμε
- περιπτώσεις όπου το να ξεχνάμε είναι φυσιολογικό και απότοκο των επί μέρους ιδιοτήτων της μνήμης και
- παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά τη μνήμη
- πότε να ανησυχήσουμε
Φυσιολογικά προβλήματα μνήμης
Αφηρημάδα
Όταν δεν εστιάζουμε την προσοχή μας σε αυτό που κάνουμε γιατί ταυτόχρονα σκεφτόμαστε κάτι άλλο ή κάνουμε κάτι άλλο. Πολύ συχνό φαινόμενο στην εποχή μας όπου το να κάνεις πολλά πράγματα συνέχεια έχει αναχθεί σε περιζήτητη ιδιότητα μέγιστης σημασίας, καθώς απαιτείται να είσαι ασταμάτητα παραγωγικός σε περισσότερες από μία πλευρές της ζωής σου. Αφηρημένος μπορεί να είναι και κάποιος που έχει την τάση να χάνεται στις σκέψεις του ή να ονειροπολεί.
Παροδικότητα
Αυτή είναι η τάση να ξεχνάμε γεγονότα και πληροφορίες με την πάροδο του χρόνου. Είναι πολύ πιθανό να ξεχάσετε κάποιες πληροφορίες αμέσως αφού τις μάθουμε. Η μνήμη έχει την ιδιότητα use it or lose it : οι πληροφορίες που ανακαλούνται και χρησιμοποιούνται συχνά είναι λιγότερο πιθανό να ξεχαστούν. Αν και η παροδικότητα μπορεί να φαίνεται σαν σημάδι αδυναμίας μνήμης, πιθανότατα έχει την ωφέλιμη πλευρά της επειδή επιτρέπει στον εγκέφαλο να διατηρεί χώρο για νεότερες, πιο χρήσιμες πληροφορίες.
Αν έχετε θεωρήσει ότι πρέπει να θυμάστε την κάθε παραμικρή λεπτομέρεια ανά πάσα στιγμή και σας πιάνει κρίση αυτοεκτίμησης αν κάτι σας ξεφύγει, δείτε μήπως έχετε χαρακτηριστικά της ιδεοψυχαναγκαστικής προσωπικότητας.
Προκατάληψη (bias)
Ακόμη και η πιο έντονη ανάμνηση δεν είναι ένα ακριβέστατο στιγμιότυπο της πραγματικότητας. Στον εγκέφαλό μας, οι αντιλήψεις μας φιλτράρονται από τις προσωπικές μας προκαταλήψεις – εμπειρίες, πεποιθήσεις, προηγούμενες γνώσεις, ακόμη και τη διάθεσή μας αυτή τη στιγμή. Οι προκαταλήψεις αυτές επηρεάζουν τις αντιλήψεις και τις εμπειρίες μας όταν κωδικοποιούνται στον εγκέφαλό μας. Υπάρχουν διαφόρων τύπων μνημονικές προκαταλήψεις (memory bias) που ανακατεύονται με την ικανότητά μας να θυμόμαστε.
Για παράδειγμα η υποβολιμότητα της μνήμης είναι ένα φαινόμενο κατά το οποίο πληροφορίες που μαθαίνουμε για ένα συμβάν ή ιδέες που ακούμε από κάποιον, εισέρχονται και μετατρέπονται σε μνημονικό υλικό, παρόλο που δε βιώσαμε εμείς το ίδιο το συμβάν.
Άλλη περίπτωση είναι η παρερμηνεία της προέλευσης μιας ανάμνησης. Η εσφαλμένη αυτή απόδοση εμφανίζεται όταν θυμόμαστε κάτι με ακρίβεια εν μέρει, αλλά αποδίδουμε εσφαλμένα κάποιες λεπτομέρειες, όπως τον χρόνο, τον τόπο ή το άτομο που εμπλέκεται.
Διαβάστε περισσότερα για memory bias
Μπλοκάρισμα
Το μπλοκάρισμα συμβαίνει όταν ξεχνάμε ξαφνικά κάτι που θέλαμε να πούμε ή να θυμηθούμε εκείνη τη στιγμή. Μπορεί να συμβεί αν υπάρξει μια παρέμβαση στη νοητική μας ροή έστω και για δέκατα του δευτερολέπτου. Η παρέμβαση μπορεί να είναι εξωτερική ή και εσωτερική. Υποσυνείδητο περιεχόμενο είναι αρκετά συχνό να προκαλεί παρεμβολές στη σκέψη μας. Ενίοτε μας κάνει να μπερδεύουμε και τις λέξεις. Η παρεμβολή βιώνεται ως αρκετά ισχυρή ώστε να αδυνατούμε εκείνη τη στιγμή να θυμηθούμε τι θέλαμε να πούμε ένα δευτερόλεπτο πριν. Δε χρειάζεται ανησυχία. Συνήθως αν αφήσουμε το μυαλό μας ελεύθερο χωρίς να επιμείνουμε πεισματικά, η μνήμη θα επανέλθει.
Το υποσυνείδητο αυτό περιεχόμενο που παρεμβάλλεται μπορεί να έχει σημασία και ενίοτε αξιοποιείται στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία.
Προβλήματα με τη μνήμη που καλό θα ήταν να μας απασχολήσουν
Παρακάτω θα αναφερθούν αναστρέψιμες καταστάσεις που όμως μπορεί να προκαλέσουν σημαντική δυσφορία και δυσλειτουργία καθώς επηρεάζουν αρνητικά τη μνήμη μας.
Επιμονή/εμμονή
Οι περισσότεροι άνθρωποι ανησυχούν μήπως ξεχάσουν πράγματα. Κάποιες φορές όμως βιώνουμε αναμνήσεις και πληροφορίες που ενώ θέλουμε να τις ξεχάσουμε, έρχονται κατ’ επανάληψη χωρίς να το επιθυμούμε. Η επιμονή των αναμνήσεων τραυματικών γεγονότων, αρνητικών συναισθημάτων και φοβιών είναι μια άλλη μορφή προβλήματος μνήμης. Μερικές από αυτές τις αναμνήσεις αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια τρομακτικά γεγονότα, ενώ άλλες μπορεί να είναι αρνητικές παραμορφώσεις της πραγματικότητας.
Το πρόβλημα αυτό γίνεται σύμπτωμα στα άτομα με διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD) όπου τα τραυματικά γεγονότα μπορεί να έρχονται επίμονα στη μνήμη του πάσχοντα. Οι αναδρομές στο παρελθόν μπορεί να είναι είτε ασυνείδητες, είτε εσκεμμένες. Επίσης άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στο να έχουν επίμονες, ενοχλητικές αναμνήσεις π.χ. με ενοχικό περιεχόμενο.
Η καταφυγή στις διαθέσιμες θεραπείες μπορεί να αναστρέψει σε κάποιο βαθμό ή και τελείως τη συνεχή εμφάνιση τραυματικών αναμνήσεων. Το ίδιο ισχύει και για τις παρακάτω διαταραχές.
Ψυχικές διαταραχές
Διάφορες ψυχικές διαταραχές επηρεάζουν μέσω της ίδιας της παθολογικής νευροβιολογικής τους διεργασίας τη μνήμη είτε άμεσα, είτε έμμεσα μέσω της διαταραχής της συγκέντρωσης και της διάσπασης προσοχής. Αναφέρονται ενδεικτικά :
- Κατάθλιψη
- Άγχος
- ΔΕΠΥ
- Καταθλιπτική ψευδοάνοια
- Αποσυνδετική αμνησία
- Διαταραχές ύπνου
- Οργανικό ψυχοσύνδρομο
Στρες και κόπωση
Άνθρωποι που βιώνουν υψηλό βαθμό στρες μπορεί να ξεχνάνε περισσότερο. Αν και θεωρείται ότι ένας επαρκής βαθμός απασχόλησης πιθανώς κρατάει τη μνήμη σε ετοιμότητα, όταν υπερφορτώνουμε τους εαυτούς μας με οτιδήποτε ή με πολλά πράγματα πέραν του ανθρωπίνως ανεκτού αυτό δημιουργεί υπερβολική κόπωση και στρες, καταστάσεις εκτός των άλλων που έχουν αρνητικό αντίκτυπο και στη μνήμη μας.
Η κακή ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής μπορεί επίσης να οδηγήσει σε χρόνιο στρες, το οποίο μπορεί να επηρεάσει την ψυχική και τη σωματική μας υγεία.
Στο πακέτο αυτό συχνά περιλαμβάνεται προβληματικός ύπνος ως συνέπεια του στρες. Δυστυχώς όμως όταν ο ύπνος μας δεν είναι ποιοτικός γίνεται σταδιακά άλλος ένας λόγος επιβάρυνσης της μνημονικής μας ικανότητας.
Φάρμακα
Κάποια φάρμακα μπορούν να επηρεάσουν τη μνήμη – ειδικά αυτά που προκαλούν καταστολή. Τα συνήθη φάρμακα που ενδέχεται να επηρεάζουν σε ποικίλο βαθμό τη μνήμη είναι ηρεμιστικά, αντικαταθλιπτικά, αντιχολινεργικά, αντισταμινικά, αντιεπιληπτικά, χημειοθεραπευτικά.
Χρήση αλκοόλ
Η τακτική χρήση αλκοόλ και βέβαια κάθε βαθμός κατάχρησης που μπορεί να φτάσει ως τον αλκοολισμό επηρεάζει άμεσα και μακροπρόθεσμα τη μνήμη. Τα προβλήματα μπορεί να αφορούν τη μνήμη εργασίας, τις παροδικές διαλείψεις μέχρι και την αλκοολική άνοια!
Μη αναστρέψιμη βλάβη της μνήμης
Εδώ περιλαμβάνονται όλες οι οργανικές παθήσεις του εγκεφάλου δηλαδή κυρίως :
- οι εκφυλιστικές (άνοια),
- οι τραυματικές (κρανιοεγκεφαλική κάκωση ΚΕΚ)
- οι χωροκατακτητικές (καρκίνος)
- οι νευρολογικές (π.χ. επιληψία)
Ενημερωθείτε εμπεριστατωμένα για την άνοια.
Οι παθήσεις αυτές προφανώς χρειάζονται ιατρική αντιμετώπιση. Δεν είναι ασυνήθιστο το φαινόμενο πολλοί άνθρωποι που βιώνουν κάποια ήπια προβλήματα μνήμης όπως αυτά που αναφέρθηκαν προηγουμένως, να νομίζουν/φοβούνται ότι έχουν πάθει κάποια σοβαρή οργανική ασθένεια.
Εκτός από την ηλικία και την ύπαρξη συγκεκριμένου αιτιολογικού παράγοντα (ΚΕΚ), τα στοιχεία που οριοθετούν πότε κάποιος πρέπει να ανησυχήσει είναι
- η συνύπαρξη και άλλων συμπτωμάτων
- η μεγάλη βαρύτητα, ευρύτητα, διάρκεια, επιδείνωση των προβλημάτων μνήμης
- η απώλεια χωροχρονικού προσανατολισμού
- η σοβαρή δυσλειτουργία σε απλές καθημερινές δραστηριότητες
Επίλογος
Να πούμε βέβαια ότι ακόμη και επί ύπαρξης των ανωτέρω, πολλοί θα συνεχίσουν να φοβούνται ότι η διαταραχή της μνήμης τους οφείλεται σε κάτι σοβαρό, κάνοντας εξετάσεις (συχνά κατ’ επανάληψιν) και πηγαίνοντας σε ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων. Η αγχώδης ιδιοσυγκρασία συχνά οδηγεί σε υποχονδρία.
Σε μια άλλη κατηγορία, πολλοί συνάνθρωποί μας ενώ βιώνουν προβλήματα μνήμης επί μακρόν, τείνουν να τα αγνοούν όπως μπορεί να αγνοούν και άλλα προβλήματα που ο σύγχρονος τρόπος ζωής της υπεραπασχόλησης, της εργασιομανίας, της “εργασιοθεραπείας” (εργασία ως συμπεριφορά αποφυγής) μπορεί να επιφέρει.
Να σημειωθεί εδώ ότι υπάρχει υποκειμενικά ή αντικειμενικά θεωρούμενη ανταμοιβή σε έναν τέτοιο τρόπο ζωής, η συνεχής κίνηση & υπερδραστηριότητα προκαλεί έκλυση ντοπαμίνης και ενίοτε λαμβάνει χαρακτήρα εθισμού. Αυτό διαφέρει ποιοτικά από την εύλογη ικανοποίηση και νόημα που μπορεί κάποιος να λαμβάνει από την εργασία του.
Το να είσαι συνεχώς απασχολημένος θεωρείται συχνά ως σήμα τιμής και αξίας, ως αυτονόητο, ενώ η έλλειψη ελεύθερου χρόνου θεωρείται από κάποιους ένδειξη υψηλού στάτους. Φυσικά αυτό μπορεί να έχει ιδιαίτερη σημασία για ανθρώπους που νοιάζονται ιδιαίτερα για τέτοιου είδους αξιολογήσεις και συγκρίσεις.
Από μια άποψη αυτού του τύπου ο σύγχρονος τρόπος ζωής είναι η φυσική εξέλιξη της αλματώδους ανάπτυξης των τελευταίων δύο αιώνων, σε βαθμό που ο ανθρώπινος ψυχισμός φαίνεται να δυσκολεύεται να ακολουθήσει, αν και η επίγνωση αυτή δεν έχει λάβει τις αρμόζουσες διαστάσεις καθυστερώντας να εκφραστεί και με πιο δραστικά πρακτικά μέτρα προς το παρόν.
Εάν η ισορροπία μεταξύ της επαγγελματικής και της υπόλοιπης ζωής μας διαταραχθεί, μπορεί να αντιμετωπίσουμε burnout, και να αποκοπούμε από την κοινωνική ή/και την οικογενειακή μας ζωή.
Τελικά εναπόκειται στους ανθρώπους εκείνους που η ποιότητα ζωής τους εξαρτάται από τους ίδιους (γιατί υπάρχουν και εκείνοι που δεν έχουν αυτή την επιλογή) να αντιληφθούν και να ιεραρχήσουν τι είναι σημαντικό και τι όχι. Ο εγκέφαλος όπως και ο ανθρώπινος οργανισμός έχει όρια, τα οποία μπορεί να μην αντιλαμβανόμαστε μέχρι να τα φτάσουμε.
Στη σημερινή εποχή άλλωστε ο μεγάλος βαθμός ενημέρωσης για τέτοια ζητήματα δεν αφήνει περιθώρια για δικαιολογίες.
Μπορείς να αγνοήσεις τα προβλήματα και τα καμπανάκια, αλλά όταν αυτά ηχήσουν, η ώρα της αναθεώρησης της παντοδυναμίας έχει επέλθει.
Σπύρος Καλημέρης Ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής